Het vliegend hert beschermd

De Veluwe is ook de thuisbasis van vele insecten: van de blauwvleugelsprinkhaan, het icarusblauwtje, de zwervende pantserjuffer, het zwartsprietdikkopje, de snorzweefvlieg en de blinde bij om er maar een paar te noemen. Maar ondanks die prachtige namen, hebben de insecten over aandacht te klagen. Toen de herten en zwijnen eind negentiende eeuw ‘op’ raakten door overmatig jagen en ontbossing, werden nieuwe dieren geïmporteerd. Een dier als de moeflon kwam voordat de eerste kudde op de Hoge Veluwe werd uitgezet zelfs helemaal niet voor in Nederland.

Maar sinds er in de laatste decennia steeds meer aandacht is voor biodiversiteit, groeit ook de aandacht voor de ongewervelde dieren van de Veluwe. Aan deze bewustwording heeft zeker bijgedragen dat het bekendste insect van de Veluwe al in 1979 is opgenomen in de Conventie van Bern en daarmee in heel Europa een beschermde status kreeg. Dat insect is het vliegend hert. Alleen al de lengte van soms wel 9 cm maakt dit grootste insect van Nederland imposant. Dat van die lengte bij de mannetjes ongeveer een derde bestaat uit een ‘gewei’ maakt het vliegend hert helemaal indrukwekkend. Ook in Apeldoorn kan je ze tegenkomen, zoals in Park Berg en Bos en Kroondomein Het Loo, maar alleen in de maanden juni tot en met augustus. Vooral de mannetjes worden vaak gespot met hun opvallende ‘gewei’. De vrouwtjes leven vooral onder de grond.

Vliegende herten gebruiken rottende eikenstronken om eitjes te leggen. Zo kunnen larven het hout van de wortels eten en verteren. Bij het kappen van oude eikenbomen wordt daar rekening mee gehouden. Vroeger werd dit hout door de bosarbeiders meteen weggewerkt, maar tegenwoordig laten zij het bewust liggen zodat het vliegend hert – en vele andere insecten – zich eraan te goed kunnen doen.

‍