Het verlotingsbord van de Uddeler Heegde
Het verlotingsbord van de Uddeler Heegde
Uddel en de Uddeler Heegde in 1915
Uddel en de Uddeler Heegde in 1915
Bosgebied bij Uddel
Bosgebied bij Uddel
Jaarlijkse verloting van de Uddeler Heegde
±
28
-
11
-
1812
v. Chr.

Herberg De Zwaan aan de Uddelerweg in Elspeet, november 1812. Een groep mannen verzamelt zich in de gelagkamer. Ze kennen elkaar, schudden handen, slaan elkaar op de schouders. Dit zijn de maalmannen of aandeelhouders van de Uddeler Heegde, het bosgebied ten oosten van Uddel dat zij gezamenlijk beheren.

De verloting
Wanneer iedereen binnen is, vraagt holtrichter Mouw de aandacht voor het doel van het samenzijn en wordt het gezelschap stil. De holtrigter laat zijn hoed rondgaan met daarin 17 opgevouwen briefjes. Elk van de aanwezigen mag zo meteen één briefje pakken en het nummer dat erop staat voorlezen. De kerk, de pastorie en Mouw mogen, omdat ze een groter aandeel in de Heegde bezitten, ieder twee briefjes kiezen.
De verloting is belangrijk, want zo wordt bepaald wie komend jaar welk stuk van de Heegde mag gebruiken.

Marken en heegden, maalmannen en geëerfden
Het gezamenlijk beheer van ‘woeste gronden’ gaat op de Veluwe terug tot diep in de Middeleeuwen. Dorpsgemeenschappen hebben recht op het gebruik van het uitgestrekte bos- en heidegebied dat zich rondom hun nederzettingen bevindt.
Zo’n gebied wordt meestal een marke genoemd, soms ook – wanneer het vooral bos betreft, een heegde. De beheerders heten markegenoten, maalmannen of geërfden.

Gebruik van het bos
Het Uddelse Bos of de Uddeler Heegde is belangrijk voor de dorpelingen. Ze halen er brand- en timmerhout vandaan, laten hun varkens en schapen er lopen, plukken er paddenstoelen en bessen en jagen er op het wild. De onderlinge afstemming en afspraken zijn belangrijk, om onenigheid te voorkomen en om het behoud van het bos te waarborgen. Elk jaar worden de gronden immers opnieuw verdeeld en zo zijn de maalmannen afhankelijk van elkaar. Gezamenlijk kunnen ze bovendien optreden wanneer mensen van buiten zich in het bos wagen. Voor het dagelijks toezicht en beheer van hun bos wijzen de maalmannen uit hun midden elke twee jaar een holtrichter aan.

De verloting duurt niet lang. Wanneer alle schuifjes met de namen in het verlotingsbord zijn geschoven, schenken de mannen hun glazen nog eens bij. Sommigen balen wel omdat ze op een beter stuk van de heegde gehoopt hadden, anderen prijzen zich gelukkig, maar allemaal weten ze dat er over een jaar weer opnieuw geloot gaat worden en dan alles weer anders kan zijn...

deel dit verhaal via


Wat is uw verhaal? Wilt u ook een bijdrage leveren? Dat kan! Klik hier voor meer informatie.

Draai je telefoon
voor de beste beleving

Door op "ja" te klikken, ga je akkoord met het opslaan van cookies op jouw apparaat om de site navigatie te verbeteren en het site gebruik te analyseren  Bekijk ons ​​cookie- en privacybeleid voor meer informatie.