Het Aardmannetje "oud 22 jaar, lang 1,20 mtr, zwaar 29 kilgr."
Het Aardmannetje "oud 22 jaar, lang 1,20 mtr, zwaar 29 kilgr."
Het Veluws huishouden van Teunis Heetmeijer
Het Veluws huishouden van Teunis Heetmeijer
De beeldengalerij
De beeldengalerij
het Aardmannetje, Toekoe Umar en de familie Heetmeijer
±
-
-
1911
v. Chr.

Aan de voet van de in 1910 geopende Julianatoren heeft met name in de vooroorlogse jaren een aantal bijzondere ‘Apeldoorners’ zich thuis gevoeld. De eerste daarvan arriveert al in 1911. Wanneer de bezoeker via een onderaardse gang uitkomt in het midden van de dwaaltuin, stuit hij daar op een Aardmannetje, dat getuige de ansichten nog het meest lijkt op een Apeldoornse jongen met een aangeplakte baard.

Fingals grot
Een jaar of tien later heeft de onderaardse gang inmiddels de sprookjesachtige naam ‘Fingals grot’ gekregen. In de grot ontmoet de bezoeker nu Teunis en Geurtje Heetmeijer en hun dochter Garretje die, gestoken in Veluwse klederdracht, rond hun keukentafel genieten van een Veluws kopje koffie. Een opgezette kat maakt het huiselijke tafereel compleet. De folder geeft tekst en uitleg: “Deze Veluwsche Boerenscene vormt als het ware een stukje provinciaal museum, dat uit een volkenkundig oogpunt van werkelijke waarde is. Al moge de boer op de Hooge-Veluwe nu juist geen rijke boer heeten, zooals die op de vruchtbare kleilanden gevonden wordt, hij is er niet minder gelukkig om…”
En sluit af met de boodschap: “Vijf minuten Veluwsche lucht inademen is nog beter dan een kop bouillon”.

Panopticum
Verderop in de grot is een hele stoet aan bekende en minder figuren te zien. De eigenaar van de Julianatoren, Gerrit Middelink, heeft een greep kunnen doen uit de failliete boedel van het ooit beroemde Nederlands Panopticum, het wassenbeeldenpaleis dat van 1882 tot 1919 in Amsterdam stond. Het is een nogal willekeurige beeldengalerij geworden met verschillende Europese vorsten in uniform, de Atjehse verzetsstrijder Toekoe Oemar, moordenaar Klaas Boes, een zouaaf, een duo valsemunters en ‘de onbekende soldaat’.
In de dertiger jaren treft de bezoeker bij de ingang van de grot ook Roodkapje, haar grootmoeder en de wolf aan, terwijl in de grot een - meer racistisch dan realistisch weergegeven -  ‘jazzband’ van zwarte stereotypen te zien is.

Vrijwel alle figuren uit deze bonte verzameling figuren zijn al lang geleden verdwenen.
Alleen de familie Heetmeijer heeft het nog tot in de 20ste eeuw volgehouden, maar ook die heeft inmiddels geruisloos het veld geruimd.

deel dit verhaal via


Wat is uw verhaal? Wilt u ook een bijdrage leveren? Dat kan! Klik hier voor meer informatie.

Draai je telefoon
voor de beste beleving

Door op "ja" te klikken, ga je akkoord met het opslaan van cookies op jouw apparaat om de site navigatie te verbeteren en het site gebruik te analyseren  Bekijk ons ​​cookie- en privacybeleid voor meer informatie.