Ben Mouw
Als geboren en getogen Apeldoorner heb ik Apeldoorn na de Tweede Wereldoorlog zien groeien van 70.000 naar momenteel bijna 167.000 inwoners. Gelukkig had Apeldoorn relatief gezien weinig oorlogsschade, zodat de wederopbouw voorspoedig verliep.
Eind zestiger, begin zeventiger jaren werd er op grote schaal kaalslag gepleegd in het centrum om Apeldoorn op te stuwen in de vaart der volkeren, bijvoorbeeld met de voorgenomen aanleg van een vierbaansweg dwars door het centrum waarmee de Arnhemseweg rechtstreeks verbonden werd met de Loolaan en er aan weerszijden flinke hoogbouw moest verrijzen. Van overheidswege werden de Rijksdiensten over Nederland verspreid. Apeldoorn zou de tweede schrijftafel van Nederland worden. Niettemin, halverwege werd besloten dat er ook Rijksdiensten gevestigd zouden worden in het noorden en zuiden van Nederland. Naast de Belastingdienst, de Verzekeringskamer en het Rijkscomputercentrum kwamen in de zeventiger jaren verzekeraar Centraal Beheer en Philips Computers naar Apeldoorn. Dit had tot gevolg dat Apeldoorn nieuwe woonwijken moest ontwikkelen zoals Zevenhuizen en de Maten. Inmiddels zijn de grenzen voor bouwen binnen de snelwegen rond Apeldoorn bereikt en wordt naast het benutten van de ruimte in de stad gewerkt aan het bouwen van woningen ten zuiden van Apeldoorn richting Beekbergen.
Hieronder lees je mijn favorieten
Oranjepark met muziekkoepel: De aanleg en inrichting van het park en de muziekkoepel zijn een schenking van de heer Van der Houven van Oordt als tegenprestatie voor het mogen ontwikkelen en bouwen van woningen in de Parkenbuurt. In het park bevond zich ook een grote volière met diverse soorten vogels. Ook vonden (en vinden) er regelmatig concerten plaats.
Park Berg en Bos: Het bezoeken van Park Berg en Bos was in elk jaargetijde in onze familie een must, maar zeker elke zomer als familie uit Friesland kwam logeren. Een rondje langs de grote bosvijver met de watervallen en de Laan der Verliefden was vaste prik, terwijl ook vaak het klank- en lichtspel Lumido werd bijgewoond. De Acaciahal was als uitgaansgelegenheid zeer in trek, vooral als het orkest van Andre Roothaar optrad! De geschiedenis van het park gaat terug naar het begin van de vorige eeuw met in de jaren dertig het graven van de bosvijver door honderden werkloze Apeldoorners. Om deze geschiedenis zichtbaar te maken, is een actie gestart om een monument te laten ontwerpen dat die inzet zichtbaar maakt. De vijver is immers met veel bloed, zweet en tranen gerealiseerd.
De Grift: Ik ben van kinds af aan vertrouwd met de aanwezigheid van de Grift in het centrum van Apeldoorn, vooral het deel bij de toenmalige Christiaan Geurtsweg en Hofstraat viel op vanwege het lozen van vuil water door de aanwezige wasserijen. De beek kleurde daardoor blauw en stonk behoorlijk. Het was velen een doorn in het oog en er werden plannen ontwikkeld om de beek te overkluizen met woningen en winkels. In de jaren tachtig ontstond het idee de beken en sprengen, waaronder de Grift, weer zichtbaar te maken in Apeldoorn. Inmiddels zijn deze plannen volop tot ontwikkeling gekomen, zoals te zien is aan de Grift in het Prinses Amaliapark, op de Hofstraat/Kanaalstraat waar de Grift via de Grifthof naar en over de Stationsstraat richting de Deventerstraat stroomt en weer aansluit op de bestaande loop langs de Van Aelstlaan.
Het Leesten: Dit bos- en heidegebied in het westen van Apeldoorn, gelegen aan de Hoenderloseweg is een aantrekkelijk wandelgebied en het startpunt van meerdere fietsroutes. Het terrein is in beheer van Staatsbosbeheer en leent zich ook prima voor het uitlaten van de hond of een mooie wandeling. Daarnaast wordt het veel gebruikt door gezinnen met kinderen om te spelen. Als het sneeuwt vanwege de hoogteverschillen bovendien een prachtige plek om te sleeën. Met het informatiecentrum over de natuur en een horecavoorziening voorziet deze locatie in veel behoeften van Apeldoorners en bezoekers van elders.
De Wenumse Watermolen: Deze locatie met een watermolen die nog in werking is, is geliefd bij wandelaars en fietsers. De geschiedenis gaat ver terug in de tijd, toen de molen nog dagelijks functioneerde. Het complex is inmiddels een Rijksmonument. Naast de molen bestaat het complex uit diverse opstallen die samen een prachtig ensemble vormen. De grote zaal wordt regelmatig gebruikt voor ontvangsten zoals onlangs voor de drie avonden van het Mystery Monument Dinner in het kader van de Open Monumenten Dagen. Voor meer informatie zie ook het in 2018 uitgebrachte boek De Wenumse Watermolen.