Toen ik voor het eerst naar Apeldoorn kwam, was ik een jongen van 18. Rechtstreeks vanuit de boerderij in Twente, met de trein en van daaruit naar de Koning Willem III Kazerne. Daar begon ik aan de opleiding bij de Koninklijke Marechaussee. Dat was in 1985. Sinds 19 december 2019 ben ik burgemeester van de gemeente die ik 34 jaar eerder al leerde kennen en liefhebben.
Apeldoorn is in al die jaren flink veranderd. En Apeldoorn verandert en groeit nog steeds, zoals wij mensen ook veranderen en groeien. Soms met grote sprongen vooruit, soms een stapje terug of opzij. Maar hoe een mens of een stad ook verandert, er was ooit een oorsprong, er is een blijvende kern. Voor Apeldoorn is dat de Veluwe. De Veluwe bepaalt wat Apeldoorn is. De Veluwe is onze kracht én onze kwetsbaarheid. Dat was zo, dat is zo en dat zal zo blijven.
Hieronder lees je mijn favorieten
Het Oude Raadhuis: Het Oude Raadhuis is inmiddels vooral trouwlocatie. Maar het college van burgemeester en wethouders vergadert er ook wekelijks. Dit karakteristieke gebouw heeft dus nog steeds een functie in onze lokale democratie. Sinds september 2022 prijkt een aantal artikelen uit de Grondwet op de moderne glazen pui aan de Marktzijde van het pand, zodat iedereen die er langs loopt er even bij stil kan staan hoe belangrijk onze democratie is.
Kamp Nieuw Milligen: Deze plek staat voor mij symbool voor zowel het verleden als de toekomst van Apeldoorn. Koning Willem III zorgde er immers voor dat kamp Nieuw-Milligen er kwam, zoals veel in en rond Apeldoorn zijn oorsprong heeft in het Huis van Oranje. En als straks de mariniers hun nieuwe huisvesting hebben gekregen in Nieuw Milligen, zijn daarmee alle krijgsmachtsonderdelen vertegenwoordigd in Apeldoorn. Naast nog een heel scala aan instituten en bedrijven op het gebied van (digitale) veiligheid. Met als recente grote aanwinst het Centrum voor Veiligheid en Digitalisering (najaar 2022).
De Veluwe: Apeldoorn is de hoofdstad van de Veluwe. Dat roep ik te pas en te onpas, haha. Want de Veluwe – die zich vanaf de mooie IJsselvallei in het oosten groen en golvend uitspreidt naar het Veluwemeer in het westen - is natuurlijk van groot belang voor de identiteit van Apeldoorn. Voor mij is de Veluwe de plek waar ik mijn hoofd leegmaak. Al dwalend over de prachtige heide bij Radio Kootwijk, even ver weg van alles, om me daarna weer onder te dompelen in de reuring van de stad.
De dorpen: In mijn installatie-speech, op 18 december 2019, heb ik de dorpen bewust allemaal even opgenoemd, stuk voor stuk. Want zij horen er nadrukkelijk bij. Mede door de dorpen is onze gemeente zo veelzijdig.
Met de voorzieningen van de stad en de saamhorigheid van het dorp.
Met de evenementen van de stad en de rust van het dorp.
Met het innovatieve van de stad en het geborgene van het dorp.
Met de individuele vrijheid van de stad en de onderlinge betrokkenheid van het dorp.
Zwitsalfabriek en de Nettenfabriek: Deze twee staan voor mij vooral symbool voor de verandering die Apeldoorn doormaakt en voor de dynamiek die daarbij hoort. Ooit waren dit plekken waar de arbeiders met de broodtrommel onder de arm naartoe gingen om het loon voor hun gezin te verdienen. Nu zijn het broedplaatsen voor cultuur en ambacht, voor start-ups en creatieve ondernemers, in een omgeving die voortdurend verandert.
